Het westen en noordwesten van Brabant is onderdeel van de Nederlandse delta en is in vele opzichten een transitielandschap. Dat is al merkbaar in de ondergrond met dynamische overgangen tussen nat en droog, zand en klei, hoog en laag, zoet en zout. Deze graduele overgangen bieden gevarieerde condities voor bijzondere en gewaardeerde landschappen zoals slikken, schorren en kwelnatuur.

West-Brabant is ook een landschap van stromen, sporen, buizen en wegen waarlangs mensen, goederen en grondstoffen onderweg zijn tussen Rotterdam, Antwerpen en Brabantstad. Het open landschap biedt ruimte aan de teelt van suikerbieten en aardappelen. Maar ook aan chemische clusters, logistieke parken en grootschalige glastuinbouw. Ook historisch gezien fungeerde West-Brabant vaak als doorgangsgebied en militaire bufferzone. Op weg naar de Hollandse en Zeeuwse steden werden de Spanjaarden en Fransen op afstand gehouden door grote aaneengesloten gebieden te inunderen.

En nu, aan de vooravond van transities in de landbouw, industrie, energie, watersysteem en natuur, zal het grootschalige, open landschap en het stedelijk gebied opnieuw transformeren. Dit is het juiste moment om de identiteit van het gebied te ijken en koers te bepalen. Biedt het transitielandschap ook kwaliteiten die het tot een prettige leefomgeving en recreatieve bestemming maken? Kan de centrale ligging en goede bereikbaarheid worden verenigd met het landschappelijke en cultuurhistorisch potentieel? Kan dit gebied uitgroeien tot een aantrekkelijk woon- en recreatiegebied midden in het meest verstedelijkte gebied van Noordwest Europa? Waarom wordt het gebied nog niet als zodanig herkend? Wat is daarvoor nodig?

Door middel van ontwerpend onderzoek trachten wij antwoorden te geven op bovenstaande vragen. Wij denken dat schaal daarbij een belangrijke rol speelt. Veel van de huidige gewaardeerde landschappen zijn te gefragmenteerd en hebben onvoldoende ruimtelijke identiteit. De schaal van bedrijvenclusters en infrastructuren vraagt om een verblijfs- en recreatielandschap van formaat. Dit kan grotendeels worden gecreëerd door bestaande landschappen te versterken en te verbinden. Daar waar de bestaande landschappelijke, cultuurhistorische en infrastructurele structuren elkaar kruisen, ontstaan onverwachte knopen, overgangen en spannende contrasten.